დღეს ჩემს მამიკოს დაბადების დღე აქვს

Posted on 8:51 AM - by alublis qalaqi
დღეს 9 ოქტომბერია და დღეს ჩემს მამიკოს დაბადების დღე აქვს
რა უნდა ვთქვა არც ვიცი...
სამაგიეროდ ვიცი, რომ ადამიანი ყველაზე დიდი განძია, რაც შეიძლება გაგაჩნდეს..
ბავშვობაში ვთვლიდი, რომ მე მეფის ასული ვიყავი და ვიყავი კიდეც…


მამაჩემი-ადამიანი, რომელმაც გამიხანგრძლივა ბავშვობა..
მასწავლა რომ ტკივილებს, პასუხიმგებლობას, ჩემზე სუსტ ადამიანებს არ უნდა გავექცე...
ვიცი, რომ მარტო ვარ და თან არც ვარ მარტო..
ვიცი, რომ შეიძლება შეცდომები დავუშვა, მაგრამ საკუთარი თავი არ უნდა შევიძულო და არც სხვისი შეცდომები უნდა აღვიქვა ტრაგედიად..
ვიცი, რომ არ უნდა დავცინო არავის,
ვიცი კიდევ ბევრი და ეს ყველაფერი მამაჩემისგან...
მითხრა რომ ცხოვრებას ძალა უნდა, ძალა და ნებისყოფა რომელიც ყველა ადამიანს აქვს… მხოლოდ უნდა აღმოაჩინო ის საკუთარ თავში

ადრე მე დავყვებოდი მამას ყველგან, ახლა ვიცი, ის დამყვება... .. აგარაკზე, ჩვენს სახლთან ტყე ძალიან ახლოს იყო და ხშირად გავდიოდით პიკნიკზე…წავიღებდით პლედს და უამრავ საინტერესო ისტორიებს ვისმენდით მე და ჩემი დაიკო მშობლებისგან… მამაჩემი პირველი იყო ვინც მესამე კლასელ ბავშვს “ტომ სოიერის თავგადასავალი წამაკითხა” და მერე ტყეში ვითომ შემთხვევით გზა არეულებს მცირე თავგადასავალი ჩვენც მოგვიწყო..ტომ სოიერზე ნაკლები რითი ვართო…: ))) მამაჩემი არასდროს კლავდა ჩემში სილაღეს დაბავშვურობას… და როცა აგარაკზე წასულებმა, ჩემს ბიძაშვილებთან ერთად გადავწყვიტეთ კონცერტი მოგვწეყო, მამაჩემმა იცით რა გააკეთა..უამრავ ფურცლებზე განცხადებები დაწერა და სოფლის ყველა ხეზე გააკრა…გაამართლა კიდეც ლამის მეზობელი სოფლიდან გადმოვიდნენ კონცერტის საყურებლად… მე მამაჩემთან ერთად ვთამაშობდი ფეხბურთს, რომ ვიხსენებ ლამის ცრემლები მომდის…წარმოგიდგენით თორმეტ კაცს შორის მორბენალი პატარა ბავშვი...



"თქვენ არ იცნობთ მამაჩემს?
არა?
როგორ? მამას ყველა იცნობს...."
მამას ყველა იცნობს...სულ ყველა..

მამა მუხის ხეა
და არც ისე ხანდაზმული,
მას ფხიზლად ძინავს ზამთარში
და გაზაფხულზე პირველივე სითბო აღვიძებს.
ხოლო ზაფხულში, როცა ჩვენკენ უზომოდ ცხელა,
მისი ჩრდილი, მეტს თუ არა, ხუთ-ექვს ჩვენგანს ნამდვილად იტევს
და ჩვენ ეს გვყოფნის. მე, დედას, ჩემს დას ჩემს ძმას…მეტი არც ვართ...

ის ახლა შორეულ ნაოსნობაშია და სავარაუდოდო ინდოეთის ნაპირებს მიადგება მისი დიდი და თეთრი გემი
რომ შემეძლოს ყველაფერს ვეტყოდი. მამაზე.. . მიყვარს და მზესავით დიდია ჩემთვის..

მა დაბადების დღეს გილოცავ


Bсе это было, было, было...

Posted on 5:06 PM - by alublis qalaqi


საქართველოში ღამის ოთხი საათი ხდება…ჩემთან ჯერ კიდევ ორია..თუმცა არ მეძინება… უკვე ერთი კვირაა რაც აქ ვარ, კარგად მოვეწყვე ჩემს ახალ ოთახში, ისევ იმ საცხოვრებელში ვარ ოღონდა ერთი სართულით ზევით ანუ ეხლა მეცხრე სართულზე დავბინავდი…რაც შეეხება ჩემს რუმმეითს - ის ჩეხია, სამართლის ფაკულტეტზე სწავლობს და კვირაში რამოდენიმე დღე საკუთარ სახლში მიდის, რომელიც ჩვენი ქალაქიდან სამი საათის დაშორებით მდებარეობს, …შესაბამისად კვირაში ოთხი დღე მთელი ოთახი ჩემს გამკარგულებაშია..


ამ სემესტრში სულ 7 საგამოცდო საგანი მაქვს და ყველა ძალიან საინტერესოდ მეჩვენება. აი მათი ჩამონათვალიც:
1. International/transnational Organizations and European Politics
2. The Making of Europe (European System of States since 1648)
3. International Relations
4. European Union in European Politics since 1989
5. Radicalism in Europe
6. Making and Breaking of Central Europe
7. Nationalism and its Manifestations

ამასთანავე სადიპლომო თემისთვის მზადებაც მიწევს, ახლოვდება შუალედური გამოცდებიც და გულის აჩქარებებიც : )))

რაც შეეხება დღევანდელ დღეს... დღეს დიდი ფეხბურთის დღე იყო… საქართველო მალტას ეთამაშებოდა… გადაწყდა ფეხბურთისათვის ჩემთან გვეყურებინა… 6 საათიდან ნელ-ნელა დაიწყენ მოსვლა “ქართული სათვისტომოს” წარმომადგენლებმა, ჯერ თამარი მოვიდა, წემდეგ მამუკა სანდრო, დათუნა და ნიკოლაი, რომელიც ბულგარეთიდანაა და უბრალოდ კარგი პიროვნებაა…მოგვიანებით ძოწიკაც შემოვიერთდა... ბავშვები თერთმეტისთვის დაიშალნენ… საღამო კარგი გამოვიდა, მარტო ის რად ღირს, რომ საქართველოს გამარჯვებით დასრულდა: )))

შემდეგ კი . “ვერაფრით ვერ მიპოვნია
სიტყვა, რომელიც ახსნის ყველაფერს.”
უბრალოდ გვახსოვდეს, რომ სიტყვა ჩვენი სულის ნაწილია და ამიტომ ყოველი წარმოთქმული სიტყვა ადამიანებს ან გვფიტავს სულიერად, ან გვაძლიერებს.
უბრალოდ გული მტიკვა… ორი საათი გავიდა და სიტყვამ ვერ გამაძლიერა...


Tomorrow is my turn

Posted on 3:49 AM - by alublis qalaqi
უბრალოდ მომენატრა აქაურობა
მომენატრა ჩემი ქალაქი... ალუბლისფერი…
ჰოდააა…ისევ უნდა დავბრუნდე აქ… “ფსევდოინტელექტუალური” ჩანაწერებით… ძალიან ბევრი ჩეხური, სტუდენტური ისტორიებით და ალუბლებით… : ))



Subscribe to: Posts (Atom)